O depresji z perspektywy dorastającej dziewczyny. Czternastoletnia Luiza przeprowadza się wraz z rodzicami z Grajewa, niewielkiego miasteczka na Podlasiu, do Łodzi. Duże miasto to nowe możliwości, szansa na prawdziwe przyjaźnie i ciekawsze życie... Czy aby na pewno? Głupi żart kolegów z klasy sprawia, że każdy kolejny dzień w szkole jest dla Luizy istnym koszmarem. Brak akceptacji ze strony rówieśników, niespełniona miłość, zawiedzione nadzieje i rodzice, którzy lekceważą trudny temat, sprawiają, że problemy dziewczyny wydają się być nie do pokonania. To wszystko popycha nastolatkę w otchłań coraz większego przygnębienia. Czy Luiza pogrąży się w niej całkowicie, czy też uda się jej w końcu dostrzec światło nadziei?Luiza czuła, że łzy znowu zaczynają napływać jej do oczu. Nie mogła już ich powstrzymać. Zaczęły spływać ciurkiem po jej pociągłej twarzy, moczyły prześcieradło i poduszkę.- Mam wezwać lekarza? - spytała matka z troską w głosie.Luiza pokręciła przecząco głową. Potok łez nie ustawał.- Dziecko, co ci jest? - włączył się ojciec, próbując ratować sytuację.Po długiej chwili łkania Luiza w końcu wymamrotała:- To tylko reakcja alergiczna.- Na co? - zaniepokoili się rodzice.- Na życie! - Luiza znów zaniosła się płaczem.